شادزیستن
شادی و شادمانی برای بشر امری ضروری و حیاتی است. در گذشته خواسته های بشر دارای مرزبندی بود، اما با تبدیل شدن دنیا به یک دهکده جهانی، ارتباطات و تعاملات گسترده این مرزها از بین رفته است. اگر در گذشته با ساده ترین لطیفه و یا خواندن و شنیدن لطایف سعدی و دیگر بزرگان ادب فارسی لبخندی بر لب نقش می بست؛ اما امروزه حتی فرزندان ما حاضر به خواندن آن ها هم نیستند.
امروزه شیوه شاد کردن و شاد زیستن تغییر کرده است.
همانطور که ذائقه غذایی مردم قرن 21 دچار تغییرات زیادی شده است و جوانان نسل امروز غذاهای فست فود و تنقلات بی فایده را به غذاهای سنتی و تنقلات قدیمی ترجیح می دهند؛ متاسفانه شیوه زندگی مردم در اجتماع پیرامونشان نیز تغییرات زیادی کرده است و اکنون همه کارشناسان بر این باورند برای بازگشت به شادابی و نشاط گذشته، باید اصلاحاتی را در شیوه رفتار و البته تفکر خود ایجاد نماییم.
هر تغییر در ابتدا سختیهایی را به دنبال دارد، اما مطمئنا عادت به شیوه سالم رفتارهای اجتماعی می تواند شادی و نشاط روحی و روانی و در نهایت سلامتی جسم را به دنبال داشته باشد.
                                 
مردم قدیم نه مانند مردم امروزی به موسیقی و وسایل رفاهی دسترسی داشته اند و نه امکان تماشای هزاران فیلم و سریاال طنز و کمدی برای آنها فراهم بوده است ولی میزان افسردگی و تمایل به خودکشی تقریبا نزدیک به صفر بوده است.
اگر امروزه هیچ چیزی نمی تواند لبخند و شادی واقعی را برای ما به ارمغان بیاورد، اگر مردم قرن 21 به دلیل فقدان نشاط و شادی به مهمانی ها و پارتی ها و شب نشینی های بی حاصل و مواد مخدر و الکلی پناه برده اند و به بهانه داشتن لحظه ای شادی حاضر به زیرپاگذاشتن آبرو و اعتبار خود هستید، همه این ها را باید در گم کردن راه و حقیقت زندگی جستجو کرد.
انسان امروزی همان طور که به این نتیجه رسیده است که برای داشتن بدنی سالم و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی باید در برنامه غذایی خود تغییراتی اعمال کند، باید برای رسیدن به شادی واقعی نیز به مرور هدف اصلیش در زندگی بپردازد و راه گم شده اش را دوباره بیابد.
پ.ن این بحث انشاالله ادامه خواهد داشت

                  
ولادت سه نور ولایت، ماه میلاد سه پرچم دار عشق، دلبر و دلداده و دلدار عشق، ماه میلاد سه ماه عالمین، سید سجاد و عباس و حسین بر همه دوستان مبارک. امام حسین (ع) علاوه بر فضایل حسبی و نسبی که همه اهل بیت دارا هستند، امتیازهایی هم در میان اهل بیت (ع) دارند.
یکی از این امتیازات این است که ائمه طاهرین (ع) همه از صلی او هستند. از این جهت روایاتی از رسول اکرم (ص) آمده است که به این امتیاز تصریح شده است.
سلمان فارسی می گوید: حسین در دامن رسول اکرم نشسته بود و حضرت او را می بوسید و می فرمود: تو بزرگی و پدر بزرگانی، تو امامی و پسر امامی و پدر امامانی، توحجت خدایی و پسر حجت خدایی و پدر حجتهای خدایی و آن حجت ی خداوند نه نفرند که از نسل تو هستند و نهمین آنان قائم آل محمد است.

امام سجاد (ع) نیز گرچه با اهل بیت (ع) وجه اشتراک در همه فضایل دارد و هیچ فرقی میان آنان از نظر صفات و فضایل انسانی نیست؛ اما از نظر گفتار و کردار شباهت تامی به جدشان امیرالمومنین (ع) دارد.
یکی از کارهای امیرالمونین (ع) اداره کردن فقرا به طور مخفیانه بوده است. امیرالمونین شبها خوراک، پوشاک و هیزم به خانه بینوایان می برد و آن بینوایان حتی نمی دانستند که چه کسی آنها را اداره می کند. همچنین میان مورخین مشهور است که امام سجاد (ع) نیز چنین بوده است.
راوی می گوید: در محضر امام صادق (ع) بودیم که از مناقب امیرالمومنین صحبت شد و گفته شد هیچ کس قدرت عمل امیرالمومنین را ندارد و شباهت هیچ کسب به امیرالمونین بیشتر از علی بن الحسین نبوده است که صد خانواده را اداره می کرد. شبها گاهی هزار رکعت نماز می خواند.

یکی از فضیلت های حضرت عباس(علیه السلام)، علم عباس است. عباس در دامن امیرالمومنین، حضرت علی (علیه السلام) متولد شد، آنجا پرورش یافت. حضرت علی(ع) می فرماید: انَّ وَلدی العباس زُقَّ العلم زَقّا. فرزند من عباس در کودکی علم یاد گرفت، درست مثل بچه کبوتر که از مادرش آب و غذا می گیرد، عباس از من علم یاد گرفت، درست مثل کبوتری که دانه در دهان جوجه اش قرار می دهد، منِ امیرالمومنین، این چنین به عباس علم آموختم.
در برخی روایات هست که می گویند: حضرت امیر المومنین به حضرت عباس (علیه السلام) در دوران کودکی ایشان می گفت: بگو یک! عباس گفت: یک! بگو دو! او گفت شرم می کنم بگویم چون خدا یکی است. این علم حضرت عباس (ع) است.
خدایا در این روزها و شبها که آسمانها و زمین غرق در شادی است، به برکت وجود امامان شیعه، به همه ما معرفت شناخت، درک و پیروی از اهل بیت را عنایت بفرما.
آمین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل الفرجهم 

انسان های اولیه در غار زندگی می کردند، بعد ترجیح دادند خانه هایی بسازند با چوب، بعد خشت، آجر، سیمان و سنگ و بتون
کف خانه ها اول خاکی بود، بعد سیمان کردیم، سرامیک و سنگ
خیابان هایمان اوایل، خاکی بود ، بعد کمک کمک سنگ فرش کردیم و آسفالت
ما همه این کارها را کردیم تا خانه هایمان تمیزتر باشد، بهداشتی تر،
تا بتوانیم بهتر نفس بکشیم تا بیشتر عمر کنیم، حداقل آمارها که این طور نشان می دهد.
در تهیه آب و غذا وسواس زیادی به خرج می دهیم، آب تصفیه شده را نمی خوریم، آخر گفته اند معدنی اش بهتر است.
تا دیروز اصلا نمی دانستیم تاریخ تولید و انقضا چیست، ولی امروز در خرید همه چیز اول به همان نگاه می کنیم.  
ما همه این کارها را کردیم تا بهداشت داشته باشیم، تا طول زندگیمان را افزایش دهیم.
                  
ولی چه فکری برای عرضش کرده ایم، هر روز از انسانیت، معنویت دورتر می شویم، شاید حتی خودمان هم متوجه این فاصله نباشیم، گاهی اندکی توقف در زندگی لازم است تا ببینیم از کجا آمده ایم و مقصدمان کجاست، از خود بپرسیم این همه هیاهو، استرس، برای چه؟
ما نگران غبار روی وسایل خانه هستیم، هر روز یک وسیله شوینده جدید با پاک کنندگی بیشتر، اما چقدر نگران غبار دلهایمان هستیم، چقدر نگران شیشه های خاک گرفته قلبمان هستیم. مباد که سنگی شوند.
ماههای رجب و شعبان و رمضان، ماههای پرفضیلتی است که خداوند درهای رحمتش را بیش از پیش باز کرده تا غبار دلهایمان را بزداییم تا شیشه های خاک گرفته قلبمان را تمیز کنیم. در این ماهها فرصت شستن قلب با پاک کنندگی بیشتر فراهم است. فرصت را از دست ندهیم.
التماس دعا
اللهم صل علی محمد وآل محمد و عجل الفرجهم